Prolog

   Prawda i kłamstwo od niepamiętnych czasów były nierozłącznymi towarzyszami każdego człowieka chodzącego po planecie ziemskiej. Od zarania ludzkości były stałym elementem egzystencji. Jedne kłamstwa były mniejsze, nic nie znaczące, można by pokusić się o stwierdzenie, iż zupełnie nieszkodliwe, natomiast istniały też te drugie: potężne, mogące wyrządzić wiele złego, takie, od których może zależeć życie ogromnej ilości ludzi. Tak znaczące, że od nich może zależeć los całego państwa, czy nawet świata – czarodziejskiego na przykład.

        A prawda, tak jak i kłamstwo potrafią zmienić bardzo wiele. Na lepsze, ale także i na gorsze, czego sam doświadczyłem już tyle razy – zbyt wiele razy! Przecież przez całe życie mnie okłamywano, choć w zasadzie nie trwało ono jeszcze aż tak długo. Żyłem w kłamstwach, nienawidząc nie tego człowieka, co powinienem. Jak to wszystko się mogło stać? Jak mogłem dać się tak zmanipulować? Jakim cudem mogłem być po prostu tak bardzo głupi i ślepy na wszystko? Nie oszukujmy się, bowiem tak właśnie było.

     
      Wtedy, tak nagle, nieoczekiwanie pojawiła się ona – nazwała się mą przyjaciółką, choć była córką mego wroga. Nie znałem jej sekretów, nie znałem jej. Mimo to potrafiłem jej zaufać, a ona ukazała mi prawdę, którą tak skrzętnie skrywano przede mną przez tyle długich lat. Prawdę, dzięki, której wszystko uległo zmianie. Przyjaciel stał się wrogiem, a wróg przyjacielem. Zrozumiałem, że tak naprawdę czarne nie jest czarne, a białe nie jest białe. Życie składa się z wielu odcieni szarości. Zdałem sobie sprawę z faktu, że nie przeżyję spokojnie tych wszystkich lat, które są przede mną, że nie pokonam mych wrogów przemierzając życie w białych rękawiczkach i nieskażonych dłoniach. Wszystko się zmieniło, ja się zmieniłem. Dokonałem nowych decyzji, nowych wyborów, szczególnie takich, o które nigdy bym siebie nie posądził.
      Postanowiłem, że nie będę Wybrańcem, przestałem być marionetką w cudzych dłoniach, lalką, której sznurkami pociągał Albus Dumbledore – ten dobry, ten nieskazitelny! Obrałem całkiem inną drogę.
        Przede wszystkim, przestałem być Wybrańcem, w którego tak bardzo wierzył Dumbledore.
        Nie żałuję tego.

Nie było mnie tu multum czasu, wiem, ale nie macie pojęcia jak cieszę się, że mogłam tu wrócić. Jak wyjaśniłam w poprzedniej notce zaczęłam raz jeszcze, a prolog jest taki sam prawie, bo mi się podobał :). Dlatego też rozdział pierwszy, prawdopodobnie jutro wieczorem, a tym czasem możecie zapoznać się z zakładkami, albo zostawić kilka słów pod postem, czy coś :)  Trzymajcie się, Niedoskonała.